Boleslava Eveshka Podolskaja II

Vervolg van gisteren

Wasserette Petrozasoda

SNK: Verschrikkelijk. Had je dan echt geen sociaal leven?

BEP: Jawel hoor, maar dat stelde niet zo veel voor. Af en toe zag ik een vriendin bij de wasserette, en daarna liepen we wel eens door het bos vlakbij waar ik woon. En er kwam ook wel eens iemand bij mij eten, of andersom. Maar uitgaan, dat deed ik niet. Daar had ik geen energie voor en ik durfde het ook niet: wat moet een vet varken nou in een disco, dacht ik.

SNK: Nee, daar hoort een varken niet thuis. Had je nog wel vriendjes?

BEP: Nee, mannen zagen mij niet meer staan en door de drank ik hen niet meer.

SNK: Dus het ging heel slecht met je. Heb je ooit aan gedacht er een eind aan te maken?

BEP: Vooral als ik achter de kassa zat, man, wat is dat stom, al die droefsnoeten die aan je voorbij trekken.

SNK: Dat kan ik mij helemaal voorstellen. De medemens, die maakt je ziek.

BEP: En lelijk dat ze waren, arme paupers waren het. Kijk, als je het vlees snijdt, dan kan je je nog ergens over verbazen; de structuur van het vlees, dat mensen al die arme schaapjes en koetjes en kalfjes opeten terwijl ze eigenlijk in de vrije natuur moeten rondhuppelen. Vooral heel vrolijk. Als ik vlees aan het snijden was, voelde ik mij het dichtst bij God. Daarom ben ik ook opgehouden met vlees eten, toen.

SNK: Maar je geloofde toch niet in God?

BEP: En God niet in mij want Hij liet mij steeds meer in afzondering leven terwijl ik eigenlijk zo'n lieve, leuke, spontane, vrolijke en sociale meid ben, altijd in voor iets geks ook.

SNK: Je positieve zelf heb je toen verdronken en je at alleen nog maar aardappels?

BEP: Af en toe ook wel eieren en wat groente die een buurvrouw meebracht die familie had op het platteland.

SNK: Er moet iets gebeurt zijn waardoor je besloot te stoppen met drinken.

Als ik dit gezegd heb zie ik dat Boleslava krampachtig iets zit weg te drukken. Ze kijkt erg moeilijk.

Oh jee, dacht ik, ik heb nu een moeilijk thema aangeroerd.

BEP: Excuseert u mij, ik moet even naar het toilet.

Alexandra Exter: Salomé

Terwijl Boleslava naar het toilet is kijk ik rond in haar ruime woonkamer, waar we het gesprek voeren. Als ik eerste loop ik naar haar boekenkast. Oh nee, die stond er niet. Haar CD-collectie is dan weer indrukwekkend. En ik zie dat ze een belangrijk onderdeel van mijn life coachings-programma goed heeft uitgevoerd: de helft van haar CD-collectie bestaat uit 20e eeuwse klassieke muziek en de andere helft uit death metal. Muziek is er niet om je in slaap te sussen, is een van mijn basisprincipes, maar om je wakker te schudden, om je neurotische zelf tot volle wasdom te laten komen. Je medemens sust je toch wel in slaap. Ik zie dat er al een hele tijd een CD van The blood red throne (http://www.myspace.com/bloodredthrone666) op staat. Aan de muur hangteen originele Alexandra Exter en een Vadim Meller. Als Boleslava terugkomt kijkt ze al een stuk vrolijker. 

Vadim Meller: Mephisto

BEP: Sergei Nepomuk, mag ik u een glaasje aanbieden?

SNK: Een dame met zulk een ontwikkelde smaak mag mij wel meer aanbieden.

BEP: Ho! Ho! Ik ben al getrouwd hoor!

SNK: Oh, ja, excuus, hoe is dat zo gekomen? Hoe is een vet moeraswezen aan een blonde God gekomen, want een blonde God dat is uw Man.

BEP: Juist, een man van de dubbele punt, een en al evenwichtigheid, ondernemingszin en toch ook lief, kortom, of eigenlijk, om het lange kort te zeggen, helemaal: Sergei Leonidovitsj.

...