Nyenrode Business Universiteit & Dr. Frank

In aangenaam gezelschap een babbeltje doen met zoetigheden op Nyenrode (Komanov=rug midden)

Vandaag heb ik op Nyenrode Business Universiteit te Breukelen een lezing gegeven over het belang van Life Coaching voor de actoren in de hogere regionen van het zakenleven. De belangrijkste Captains of  Industry waren hierbij aanwezig, ook om zelf te spreken, net als mijn collega Dr. Frank (http://www.eenkiloperweek.nl/index.php?page=bog_interview). Het was een geweldig succes. Voor mij is het een eer te mogen spreken voor Gerard Kleisterlee (ex-Philips), Dick Benshop (Shell), Gert van den Berg (AkzoNobel), Chris Heutink (Randstad), Tom Kliphuis (Nationale Nederlanden), Mark Buitenhuis en Bart Horsten (Van Lanschot Private Banking), Herman Dijkhuizen (KPMG), Cees van Vliet (Alber Heijn) en Rijkman Groenink die even langs kwam wippen op de koffie en toen gelijk maar is blijven hangen omdat ook Gerrit Witzel, directeur van bouwbedrijf Heijmans aanwezig was en Groenink een nieuw dak op zijn woning wil, daarvoor zelf de zonnecellen produceert (http://www.g24i.com/pages,board-of-directors,34.html), maar evenwel niet de kunde heeft een hamer en een schroevendraaier vast te houden. Naar eigen zeggen omdat hij alles aan elkaar kan praten.
Maar dat was voordat ik mijn voordracht had gehouden. Het duo Tom Kliphuis en Dik Benschop fungeerde als spreekstalmeester en maakte dan weer van de hele dag een geheel. Dat kwam niet in het laatst door de fonkelende chemie die de twee tussen elkaar hadden.
(Definitie Wikipedia: Een spreekstalmeester is de ceremoniemeester in een circus. Hij kondigt de artiesten aan, zoals acrobaten, clowns, dompteurs, de vrouw met de baard en andere acts. Vanouds is het iemand, zoals uit de benaming blijkt, die ook het toezicht op de stallen heeft. Zijn redes begint hij over het algemeen met: "Hooggeëerd publiek!".)

Een vrolijke spreekstalmeester: Tom Kliphuis

Nog vrolijker: Dick Benschop

  

Kliphuis: Hooggeërd publiek! Heren directeuren en Mariëlle van de koffie, ja jij ook!, wij zijn hier bijeen om te praten over iets heel belangrijks in onze levens, over iets zonder wat we nu niet zouden zijn wat we zijn, ik zeg het ronduit: geslaagd in het leven! Kasteel Nyenrode is natuurlijk bij uitstek de plaats om hier uitgebreid op in te gaan. Hier studeren onze opvolgers. Hier is de toekomst.
Benschop: En de toekomst is slank, of zoals we in het bedrijfsleven zeggen: afgeslankt. We doen meer met minder. Mag ik u daarom de eerste spreker op deze ongetwijfeld bijzonder leerzame dag presenteren? De man die al vele mensen van overtolligheden heeft afgeholpen, de man met wie veel vrouwen en mannen graag een beschuitje zouden eten en meer krijgen ze ook niet dan, de man die vooral met zijn voornaam met voorvoegsel bekend is: Dr. Frank!

En toen volgde een tenenkrommend verhaaltje dat sloeg als kut op Dirk, over eiwitvermeerderen en met jojo's spelen ofzo. Hieronder een verkorte weergave:

Het Dr. Frank Eiwitdieet is gebaseerd op een koolhydraatarm, eiwitverrijkt dieet. Je valt makkelijker af door het gebruik van eiwitten al dan niet in combinatie met koolhydraatarme voeding. Eiwitten geven je een vol gevoel en zorgen dus voor minder verlies van je spiermassa tijdens het afvallen. Dit is cruciaal omdat de spieren juist grote energieverbruikers zijn in het lichaam. Dit is ook de reden waarom mannen vaak makkelijker afvallen dan vrouwen. Mannen hebben simpelweg een grotere spiermassa dan vrouwen. Het eiwittendieet werkt ook goed bij een vetarm dieet. Het dr. Frank Eiwitdieet kiest echter voor een koolhydraatbeperking omdat dit het dieet eenvoudig maakt en omdat het bijna altijd goed is vol te houden. Je kunt namelijk zeer smakelijke koolhydraatarme maaltijden maken die prima in het Dr. Frank Eiwitdieet passen
Meedoen aan het dieet is geheel gratis - je bent tot niets verplicht! Ook kun je je uitschrijving op elk gewenst moment. Schrijf je in en krijg dagelijks alle dr. Frank eiwitdieet recepten, tips en berichten toegestuurd. Een eiwitverrijkt dieet kent kortweg twee voordelen:

1. eiwitten werken beter verzadigend dan bijvoorbeeld koolhydraten, je zit dus sneller vol.
2. je verbrandt vet, en minder spiermassa dan bijvoorbeeld met eiwitarme diëten.

Het Dr. Frank Eiwitdieet helpt je dus om af te vallen en je houdt het behaalde resultaat ook iets makkelijker vast doordat je minder spieren hebt afgebroken tijdens het afvallen. Dit is bij vele crashdiëten vaak wel het geval. Hiermee kun je het jojo-effect beperken. Wil je echt het jojo-effect nog effectiever tegengaan? Dan moet je ook gaan werken aan je levensstijl en aan een permanente gedragsverandering. Hou er rekening mee dat je het Dr. Frank-dieet maar tien weken achter elkaar mag volgen. Daarna moet je overstappen naar het weer toevoegen van meer vezels en koolhydraten aan je dagelijkse voeding. Het is dan zaak dat je stabiel op gewicht blijft. Na ongeveer 3 maanden kan je het Dr. Frank Eiwitdieet weer volgen om de overige kilo's af te vallen.


Kliphuis: Hooggeeërd publiek! Het is tijd voor een kleine pauze! Even een koffie om het hoofd wakker te houden!

Mindfulness met Komanov

Nu ga ik weer even terug naar waar ik goed in ben: het opstellen van leefregels voor de individuele mens, teneinde haar of zijn leven te verbeteren. Veel mensen klagen tegenwoordig dat er teveel te kiezen valt: schappen in de supermarkt liggen vol variaties op een thema, er staan meer soorten pindakaas dan dat er pinda's in een zo'n pot verwerkt zijn. En dan moet je nog naar de body balance, de tennisbaan, het zwembad en de leesclub. Ondertussen verveelt je man of vrouw zich thuis op de bank dus die moet je ook aandacht geven en je hebt ook nog vrienden en vriendinnen van vroeger die je graag zien. Daarbij bliepen al je virtuele vrienden je conytstant op via je I pad, I phone en Blackperry. Zoveel tijd heb je niet. Daarom nu een lijstje met dont's (later volgen de do's) om tijd vrij te maken en kiezen te vergemakkelijken of te elimineren. Voortaan sta je in de supermarkt en pak  je zonder nadenken de juiste pot pindakaas, sport je drie keer per week, lees je de volledige werken van Johann Wolfgang von Goethe tijdens een wip uit en heb je van beide genoten, waarna je naar de stad vliegt om daar een terrasje te pakken met je vrienden.

Dont's
-Thee drinken: zo vermijd je aderverweking waardoor zich daar moeilijker vet kan ophopen. Dat vet verbrand je nu en wordt direct omgezet in energie. Lauwe thee is nog wel het slechtste.
-Huisdieren: dragen ziektes met zich mee en vragen aandacht. Niet doen.
-Gezelschapsspelletjes: kinderen spelen spelletjes, volwassenen niet.
-Vegetarisch vlees: ijdelheid der ijdelheden. Zo heeft de Schepper het niet gewild. Puur gif, smerig, en dik dat je er van wordt.
-Werken: je werk is niet je leven als je loonslaaf bent.
-Fastfoodketens: onafhankelijke snackbars zijn daarentegen prima.
-Mindfulness, Buddhisme etc.: je geest  heeft een aangename volheid dankzij de Komanovmethode, leven in het nu kan niet want er is geen nu, alleen verleden en toekomst en je moet al helemaal geen middenweg bewandelen maar juist leven in extremen.
-Douchen/badderen: was het vet niet van je huid, dan blijft die mooi glad en glimmend. Dit vet is wat teflon is voor een fietsketting; bescherming tegen het vuil van anderen.

Podolskaja IV: Waarin het gesprek hoger reikt en een bepaald iemand zijn intrede doet, meer specifiek: Sergei Leonidovitsj

BEP: En dan hebben we nog Boris Vladov. Dat was een vriend die ik al kende vanaf de basisschool. Hij zat graag in de sportschool, dus op een dag dacht ik: laat ik 'm daar eens opzoeken. En ik had gezopen jòh die dag. Ik loop de sportschool binnen, zie hem tussen de gewichtheffers bezig en wankel naar hem toe. Ik roep: "Kan er nog een kilo'tje bij!" De jongens kijken mij aan en dachten vast: "Bij jou niet meer, meisie." Daardoor werd ik onzeker en ik val om, tegen Boris aan, die daardoor de gewichten op zijn nek krijgt. Dat was het. Dat waren mijn vrienden. Er bleef er nog eentje over: Olga Forsj. Een hartstikke aardige meid, maar zonder speciaal karakter. Gewoon burgerlijk.
SNK: Het leven is een pijpkaneel: eenieder zuigt eraan en krijgt zijn deel. Toch? Maar weer terug nu naar waar ik al heb gevraagd, naar wie ik al heb gevraagd: je man. Hoe ben je hem tegen het lijf gelopen. Dat was nadat je bent gaan diëten?
BEP: Ja. Olga had vakantie gevierd op de Krim, kwam hyperslank terug en vertelde het verhaal over hoe dat zo was gekomen; alle slanke meisjes die ze daar had zien lopen volgden jouw dieet. Dat was ze zelf ook gaan doen en ik daarom eveneens. En ik kon gewoon doordrinken en koteletjes met jus blijven eten. Fantastisch!
Goed, Ik viel waanzinnig veel af, kreeg energie genoeg voor een heel leger, mijn huid werd glad als een spiegel, daarbij ging ik behoorlijk glimmen en van een zielig kasplantje werd ik een frisse, vitale, ontluikende bloem, met een warme uitstraling bovendien. Ik begon het steeds meer naar mijn zin te krijgen en ging bij mezelf te rade wat ik nou het liefste wilde om de kost te verdienen. Dat was een eigen slagerijtje met kwaliteitsvlees en aanverwante delicatessen. Nou, dat was zo gefikst. Ik denk dat ze bij de bank direct voor mijn natuurlijke charme vielen en de flessen wodka die ik meebracht voor bij de zakelijke gesprekken. Nu hoef ik niet te zeggen wie mijn eerste vaste klant werd.
SNK: Hoei! Dan doe ik het: Sergei Leonidovitsj!
BEP: Helemaal. Elke week op vrijdag haalde hij zijn biefstukjes en gehakt bij mij, en af en toe ragout of de vleesbouillon die ik maakte, en later kwam hij ook op woensdag en zaterdag. "Ja." zei hij dan "mijn vrienden lusten zo graag vlees." En ik wist wel dat dat zo was, maar ook dat hij het vrouwenvlees niet ongaarne zag en dat dat van mij toen bijzonder sappig was. Net als nu eigenlijk.
SNK: Maar dat moeten er meer gezien hebben. Waarom viel Sergei je op?
BEP: Weet je, in het begin van mijn bloeitijd en na het opstarten van mijn slagerij zag ik veel mannen. Oudjes met kromme ruggen die heel vies en smakkend op harde snoepjes kauwden met hun vermolmde kunstgebit, zonder uitzondering, ze stonken ook nog. Gadverdamme zeg, als ik daar nu nog aan terugdenk, moet ik weer kokhalzen.
SNK: En uw halsje is zo tenger als, uhhh, nou ja, kokhalzen lijkt mij geen goed idee in ieder geval. Oude mannetjes interesseren mij ook niet.
BEP: Sorry hoor, ik wilde alleen het contrast schilderen met hem: Sergei Leonidovitsj! Jongen, toen hij mijn winkeltje binnenkwam was het of ik met mijn gekoelde vitrine vol vlees ten hemel was opgenomen en voor de Here God stond; een lichtende cirkel. Dat voelde ik toen want ik las Dante. Maar mijn man: Sergei Leonidovitsj, is niet van de gebogen lijn, nee, hij is van de rechte lijn, als uit de kuit van Zeus geboortig. Scherp en toch een massief brok man. Fier als Hercules tegenover de Hydra. "Vier koteletten en een stuk leverworst alstublieft." Dat waren de eerste worden die hij sprak, tegen mij.

Idealiserend beeld van Sergei Leonidovitsj die de slagerij van Boleslava binnenstapt.

Privécollectie Fam. Leonidovitsj

SNK: Tsjonge jonge, je had gelijk de hoofdprijs te pakken.
BEP: Ja want hij bestelde koteletten en die had ik net vers gemarineerd. Heerlijk waren die en in de aanbieding, drie voor de prijs van twee, dus zei ik: "Als u er nou zes koopt, betaalt u er vier, is dat een mooie afspraak?" Het woord afspraak in de eerste zin die ik tegen hem zei, was een prefiguratie, want weet je wat hij voor bij het eten op onze eerste date bestelde?
SNK: Ach, was ik daar maar de slagerij binnen  gelopen.
BEP: Twee koteletjes! En pas zoenen toen ze helemaal op waren hè. Eerder mochten we niet van elkaar. Dat was ook een lekkere smaak, die nasmaak van mijn marinade op elkaars lippen.
SNK: Ik krijg er dorst van!
BEP: Een wijntje dan maar? Ik heb een heel goede uit 1979, wit, Frans, romantisch.
SNK: Een romantische wijn. Prima. 
BEP: Zullen we buiten op het terras gaan zitten? Helios vliegt in zijn wagen met vlammensnuivende paarden zo mooi langs de Russische kimme vandaag.
SNK: Griffioenen, dat kunnen het ook zijn, maar meestal paarden, dat klopt. 

Buiten

BEP: En hij nam de zes koteletjes...

Archaïserende afbeelding van Sergei Leonidovitsj in de boot van Helios, zijnde de pot waarmee de Zonnegod de rivier Oceanos overstak teneinde zijn plaats van opkomst in het oosten te bereiken. 

Privécollectie Fam. Leonidovitsj

Podolskaja III

SNK: Hmm, ja ja, maar je had het over een glaasje. Valt daar ook onder: port? Hè?
BEP: Port, witte en rode, wijn, hele mooie, witte en rooie, maar ook bier, jenever en wodka, of als u wilt een kopje koffie. Het is uw dag. Het is uw keuze.
SNK: Nou, nou, oei, oei. Je maakt het mij moeilijk. Port. Ja, alstublieft, een port. Rood, vandaag.
BEP: En een tawny neem ik aan. Zo gepiept. Ik doe mee.
SNK: Of  hadden we het er nou over waarom je gestopt was met drinken? Wat een onzin!
BEP: Ja, want ik stopte een dag of twee en toen was het weer wakker worden met een droge keel en een vieze smaak in mijn mond, alsof ik boven een kattenbak had geslapen. Dat kan zo niet langer dacht ik en toen trok ik een fles Madeira open. Zeven uur 's morgens, ik moest nog gaan werken.
SNK: Je dronk dus vrolijk verder.
BEP: Nee somber, ik had een sombere dronk. Die is nu weg. Nu word ik alleen maar vrolijker als ik drink.
SNK: Intussen was je wel al je vrienden en vriendinnen kwijtgeraakt op een na. Hoe ben je al die vrienden verloren?
BEP: Dat is een heel verhaal hoor. Nog een portje?
SNK: Dùh.

Leonid Kolbatim

BEP: Ten eerste: Leonid Kolbatim. Een heel aardige, bedeesde jongen, die ook op de vleesafdeling werkte en daar verantwoordelijk was voor de koteletjes. Nou, en gezellig dat het altijd was, altijd grappen en grollen. Eerst zo'n lappie vlees door je onderbroek halen en dan netjes verpakken en in de winkel leggen, dat  soort dingen. Tot de dag dat ik zei: laat mij nou eens zo'n koteletje snijden. Heb ik met z'n bijl zijn hand afgehakt voor de helft. Wel een slagaderlijke bloeding. Ter nagedachtenis ligt er nu het 'Kotelet op Kolbatim wijze' in de schappen.
Ten tweede: Natasja Kissin. Een schat van een meid met wie ik vaak door de bossen liep. Op een dag kregen we ruzie om niks: ze had een oranje shirtje aan en dat verdroeg ik niet. Toen heb ik haar een klap gegeven, ze stapte in de bus die net langs kwam en die werd door een trein aangereden op een overweg.
Ten derde: Kristina Va. Ze mocht van haar moeder niet meer met mij omgaan omdat ik een vieze alcoholiste was en gelijk had ze. 

Boleslava Eveshka Podolskaja II

Vervolg van gisteren

Wasserette Petrozasoda

SNK: Verschrikkelijk. Had je dan echt geen sociaal leven?

BEP: Jawel hoor, maar dat stelde niet zo veel voor. Af en toe zag ik een vriendin bij de wasserette, en daarna liepen we wel eens door het bos vlakbij waar ik woon. En er kwam ook wel eens iemand bij mij eten, of andersom. Maar uitgaan, dat deed ik niet. Daar had ik geen energie voor en ik durfde het ook niet: wat moet een vet varken nou in een disco, dacht ik.

SNK: Nee, daar hoort een varken niet thuis. Had je nog wel vriendjes?

BEP: Nee, mannen zagen mij niet meer staan en door de drank ik hen niet meer.

SNK: Dus het ging heel slecht met je. Heb je ooit aan gedacht er een eind aan te maken?

BEP: Vooral als ik achter de kassa zat, man, wat is dat stom, al die droefsnoeten die aan je voorbij trekken.

SNK: Dat kan ik mij helemaal voorstellen. De medemens, die maakt je ziek.

BEP: En lelijk dat ze waren, arme paupers waren het. Kijk, als je het vlees snijdt, dan kan je je nog ergens over verbazen; de structuur van het vlees, dat mensen al die arme schaapjes en koetjes en kalfjes opeten terwijl ze eigenlijk in de vrije natuur moeten rondhuppelen. Vooral heel vrolijk. Als ik vlees aan het snijden was, voelde ik mij het dichtst bij God. Daarom ben ik ook opgehouden met vlees eten, toen.

SNK: Maar je geloofde toch niet in God?

BEP: En God niet in mij want Hij liet mij steeds meer in afzondering leven terwijl ik eigenlijk zo'n lieve, leuke, spontane, vrolijke en sociale meid ben, altijd in voor iets geks ook.

SNK: Je positieve zelf heb je toen verdronken en je at alleen nog maar aardappels?

BEP: Af en toe ook wel eieren en wat groente die een buurvrouw meebracht die familie had op het platteland.

SNK: Er moet iets gebeurt zijn waardoor je besloot te stoppen met drinken.

Als ik dit gezegd heb zie ik dat Boleslava krampachtig iets zit weg te drukken. Ze kijkt erg moeilijk.

Oh jee, dacht ik, ik heb nu een moeilijk thema aangeroerd.

BEP: Excuseert u mij, ik moet even naar het toilet.

Alexandra Exter: Salomé

Terwijl Boleslava naar het toilet is kijk ik rond in haar ruime woonkamer, waar we het gesprek voeren. Als ik eerste loop ik naar haar boekenkast. Oh nee, die stond er niet. Haar CD-collectie is dan weer indrukwekkend. En ik zie dat ze een belangrijk onderdeel van mijn life coachings-programma goed heeft uitgevoerd: de helft van haar CD-collectie bestaat uit 20e eeuwse klassieke muziek en de andere helft uit death metal. Muziek is er niet om je in slaap te sussen, is een van mijn basisprincipes, maar om je wakker te schudden, om je neurotische zelf tot volle wasdom te laten komen. Je medemens sust je toch wel in slaap. Ik zie dat er al een hele tijd een CD van The blood red throne (http://www.myspace.com/bloodredthrone666) op staat. Aan de muur hangteen originele Alexandra Exter en een Vadim Meller. Als Boleslava terugkomt kijkt ze al een stuk vrolijker. 

Vadim Meller: Mephisto

BEP: Sergei Nepomuk, mag ik u een glaasje aanbieden?

SNK: Een dame met zulk een ontwikkelde smaak mag mij wel meer aanbieden.

BEP: Ho! Ho! Ik ben al getrouwd hoor!

SNK: Oh, ja, excuus, hoe is dat zo gekomen? Hoe is een vet moeraswezen aan een blonde God gekomen, want een blonde God dat is uw Man.

BEP: Juist, een man van de dubbele punt, een en al evenwichtigheid, ondernemingszin en toch ook lief, kortom, of eigenlijk, om het lange kort te zeggen, helemaal: Sergei Leonidovitsj.

...