Kijken-Rudi Fuchs-Donald Judd. Atmosferische kleuren in de natuur.

In mijn huis staat een stoel, de voorkant van die stoel is geheel rood, de achterkant is zwart, de "draaier" waar het geheel op leunt is zilver-grijs. Ik heb de stoel destijds bij de Ikea gekocht voor een euro of  zeventig. Omdat in de tijd die er tussen de aanschaf van de stoel en het heden een gat gaapt van ongeveer acht jaar heeft zijn oorspronkelijke functie afgedaan. Die is overgenomen door een tweedehands stoel van 35 euro en een tweedehands bank van honderd euro. Dat komt: toen ik de stoel van de Ikea kocht woonde ik in Centraal Afrika op een kamer van 3,5 m. bij 3,5 m.. Nu woon ik aanzienlijk groter en heb daarom plaats voor een stoel en een bank, welke evenwel samen een geheel moeten vormen, of in ieder geval niet te verschillend in stijl en type moeten zijn, om van mijn huiskamer geen rommeltje te maken. Dat betekent: een lichtblauwe bank, van enigszins grof geweven stof en een donkergrijze stoel, ook van stof, fijner geweven maar met een zelfde soort opstaande "stikselranden". De stoel van de Ikea werd overbodig, bovendien zat hij niet erg lekker. Ik gooide er een gedragen broek over heen en later een hemd en nog een hemd en weer een broek en een shirt en misschien een sok en ergens onder verstopt een gedragen onderbroek met bruine streep. Alles bij elkaar een hele hoop kleuren; Jopie Huisman zou ik zeggen, maar vanmorgen las ik de Groene Amsterdammer van 7 oktober 2010, en daarin stond een artikel van Rusi Fuchs over een kunstwerk van Donald Judd. Een stalen kubus met kleurvlakken. Rudi Fuchs legt uit wat hier bijzonder aan is en zijn conclusie luidt: Untitled [is] de rustige drager van 328 wisselingen tussen geel, rood, blauw en Turquoise. Dat is zijn rijkdom. ... Nergens denk je nog, als bij een impressionistisch schilderij, aan atmosferische kleuren in de natuur - daarvoor is de afgepastheid van de choreografie gewoon te rigoreus. Abstracte kleur. Dat is de bijdrage van Judd.

Donald Judd: Untiteld 1989

Verdomme hé! dacht ik. Dat is net mijn stoel met gedragen kleren, hoewel je hier nog wel aan de natuur kunt denken: ik heb bloemetjeshemden. Ik vond het altijd meer een voddenbaal van Jopie Huisman, zoals gezegd:

Jopie Huisman

Jopie Huisman

Maar nu begrijp ik dat ik mijn kleurige kleren, de drager van die kleren: de stoel als drager van kleuren, kan opwaarderen tot een Donald Judd. Een kunstwerk dat in een kerk niet zou misstaan. Rudi Fuchs: Op een weloverwogen manier in een ruimte geplaatst gaan die volumes, [de kubus van Judd] door hun proporties, de ruimte dragen. Ze geven de ruimte gravitas - zoals in een kerk de melodische klank van een orgel de ruimte bezielt. Die muziek geeft, vreemd genoeg, aan de ruimte ook rust en stilte. Maar ik laat me nu meeslepen. Door hun formele eenvoud zijn de volumes van Judd ook wonderlijk terughoudend. Hun vorm is daarom zo discreet om maximale ruimte te laten voor de tovering van kleur. 
Daar heb je het: mijn stoel een orgelstuk (Cees Nooteboom over zijn schrijverschap op hogere leeftijd: ik ben uitgegroeid tot een orgel met vele registers), een sculptuur in mijn huiskamer, in meer abstracte vorm te bewonderen in internationale musea. Ik wens geen raar commentaar meer.

Link naar artikel Rudi Fuchs, mits je op de site kunt inloggen:
http://www.groene.nl/2010/40/gravitas

Ter Helle en ter Hema: een ode en een garnaal

Af en  toe weet ik zelf niets te schrijven, en daarom plaats ik hier een ode van een van mijn cliënten. Het gedicht heeft hij geschreven voor een geliefde in de verte, in de mist van het bejaardenrijk. De schrijver zelf, is een bankier van 35: Stach Hooijer (ING).


Mijn Olijfvliegje, lief Piertje


Oh u, met uw staalgrijze lach,
Of is dat uw haar dat voor uw gezicht waait,
Lang,  het haar is lang, en uw lach duurt,
Dat kan ik nu niet weten.
Wel hoor ik u lachen: sputteren, kuchen.
U bent ook oud, en een lach is moeilijk.


Ook houd ik van uw rimpels, uw zweet en uw deodorant,
Een lucht die nog overstemd wordt door uw parfum.
Waar u dat koopt, daar moeten ze in rijen staan:
Bejaardes met de vraag: heeft u die bloemengeur?
Maar het zweet tussen uw rimpels,
Uw adem die rottende ingewanden verraadt,
En pepermuntjes die niet meer worden verteerd,
Het zijn luchten, die mij vervullen van brandend
Verlangen en mijn onderbroek met warm kloppend vlees.


Nou ja, een peipelig garnaaltje,
Zo eentje die je per kilo koopt en waar de pootjes
En de eitjes en de sprietjes nog aan zitten,
Evenwel, dan heeft u meer te knabbelen
Met uw poezelig kunstgebit,
En niet brandend heet, maar gekookt en al weer
Behoorlijk afgekoeld, want ik weet:
Hoe dichter uw graf naakt,
Hoe meer u de vlammen der Hel
Aan uw eeltige voetzolen voelt likken,
Opkruipend naar uw schimmelig kruis,
Hoe meer u het wilt blussen,
Uw zonden weg wilt wassen,
Met een bessen of een bittertje en
Een lepeltje advocaat.
Daarom: mijn piepelig lauwe garnaal.
(Whiskeysaus)


Oh u, wanneer treden wij voor het Hoogaltaar
Der liefde, opdat ik in uw rimpels kruipen mag,
Uw uitvallende haren mag strelen en uw oogleden,
Die hangen als uw borsten,
Mag kussen, allebei.
En dan: de kus op uw wang
Voor het slapengaan wormstekig:  
1) Aangestoken 2) Gemaaid 3) Maaiig 4)
Maaistekig 5) Memelig 6) Pierig 7)
Vermolmd 8) Verwormd
-Kenmerkende flavour van olie uit olijven
Die sterk te lijden hebben gehad
Onder larven van de olijfvlieg (Dacus Oleae)


Uw gesnurk een stoomgemaal,
Een voorlaatste ademtocht vanuit de
Boezem der ouderdom,
Naar de ringvaart,
Want dat weet u nog niet:
Morgen maken wij een tochtje
met een rondvaartboot.
Vind u dat niet leuk?


En helemaal niet duur.


En dan meren wij aan de
Louteringsberg en kunnen terug:
Ter Helle, of opwaarts: Ten Hemele,
Maar eerst ter Hema,
Lekker toch,
Restaurant op de begane grond,
Voorportaal met worst,


En helemaal niet duur.

Stach op de nudistencamping. Detailfoto.   Familiebezit Fam. Hooijer.

Podolskaja VIII: Waarin: Het eerste Woord. En waarin: Iets wordt afgesproken.

BEP: HoHo! Rustig nu!
A: Ik begin aan de piepers.
SNK: Goed.
SL: Wil je een slokje wodka?, stil maar.
I: Wodka!
BEP: Ze heeft iets gezegd! Haar eerste woordje!
SL: En wat voor één: een kind naar mijn hart: iemand die weet wat ze wil: iets echt Russisch bovendien:.
BEP: De fles hier is leeg. Ik haal een nieuwe uit de keuken.
SNK: Doe ik wel.

In de keuken:

A: Hai, jij hier?
SNK: Geheel naar mijn wens.
A: En die van mij. Je moet buitengewoon veel weten over alles wat met eten en "in het leven staan" te maken heeft. Dat vind ik bewonderenswaardig. Ik heb je promotieonderzoek gelezen. Super! En zo charmant geschreven. Helemaal geen droge kost.
SNK: Ik hou van sappige hapjes, als diëtist wil ik daarom ook sappig schrijven.
A: Kun je mij daarbij helpen? Docenten zeggen vaak dat ik nog wat "hobbelend" schrijf.
SNK: Ik maak een Nietzsche van je. Beginnen we morgen?
A: Oh, zo graag.
SNK: Goed! 12. u in het Severnaya Hotel? 
A: Ja ja ja! Daar wilde ik altijd al eens lunchen!
SNK: Geheel de uwe.

Ik begaf mij weer naar de kamer, met fles.

Beschouwing over ruimtevaart: Een klein restje, gesmolten hoopje mens: Komarov in relatie tot Life coaching

Vandaag is het 50 jaar geleden dat Joeri Gagarin de eerste man in de ruimte werd. In 108 minuten vloog hij om de aarde. Dat is de snelheid waarmee u wilt leven en waarmee u kunt leven. Ik lever u de Vostok, de juiste raket. U begrijpt, om zo snel te leven moet je rank zijn als een raket en een vurig karakter hebben.
Daar is het waar andere life coaches fouten maken. Zijn zijn de bangerds die de collega en vriend van Gagarin, Vladimir Komarov in een ondeugdelijke raket stoppen, omdat zij niet durfden falen voor de ogen van Brezjnev. Komarov verongelukte tijdens de vlucht. Ik ben niet bang, ik vind het interessant om meer tijd in u te steken zonder dat u daarbij aan een oplopende rekening hoeft te denken.

Heel veel mensen branden zich volledig op door weet ik veel wat voor drugs allemaal te gebruiken, zeer sociaal te doen en een  maatschappelijke carrière na te streven. Zij denken dan wakker te blijven en harder te gaan: volwaardig leven. Maar het enige resultaat is dat zij aan het einde van hun vlucht te pletter slaan, met zulk een geweld nemen hun gebreken de macht over dat er van hen niets overblijft dan wat zij eigenlijk altijd al waren: een klein restje, gesmolten hoopje mens. Willoos, klef en plakkerig.

Het lot van de cokesnuivende carrièretijger

Mijn plan brengt u thuis, maakt dat u zich altijd veilig voelt en op tijd uw remparachutes ontvouwt. Remparachutes die ook nooit verknoopt raken. En betaling geschied naar draagkracht want ik ben een sociaalvoelend mens.

Podolskaja VII: Waarin, ach ja... Goed. En waarin: de Donderaar een wolk van een kind in zijn armen houdt: Irisa.

We waren alweer een tijd geleden binnen gaan zitten om de babyfoon beter te kunnen horen. Sergei Leonidovitsj drinkt zijn bier.

SL: Heb je de piepers al geschild en eet onze gast ook mee?
BEP: Daar hebben we onze werkstudente toch voor. Eet je mee Nepomuk?
SNK: Graag, ik heb honger en dorst.
SL: Gretig. Een man naar mijn hart. 
BEP (met luide stem): Anna, ben je al met de aardappels begonnen? We hebben een gast, doe er maar een paar extra bij! Dat geldt ook voor de flessen wijn!
SL: En kom je even voorstellen. Dat is wel zo sjiek, dat meneer Komanov kan zien wie hier de kokkin is.

Een andere deur opent zich.

 

Werkstudente Anna op weg naar de aardappelboer

SNK: Dat meneer Komanov kan zien wie hier de kokkin is...
A: Hoi! Ik moest mij voorstellen? Anna.
SNK: Oh jee, hallo, zijn de piepers van een goede oogst vandaag? 
A: Ja zeker, ik heb ze bij de boer gekocht. Lekker ziltig zijn ze.
BEP: En de kabeljouw?
A: Van hetzelfde, maar dan bij de afslag gekocht.
SL: Goed.
BEP: Goed.
SNK: Goed.
A: Goed. Zal ik?
SNK: Goed.
SL: Ah joh, drink er eentje mee.
A: OK.
SNK: Goed.
BEP: Meneer is diëtist. Dat is wel interessant voor jou, niet?
A: Nou ja, ik hou van lekker koken en voor mijn studie filosofie waar ik mee bezig ben zal het ook zeker handig zijn. Voeding vormt de geest, dat is mijn overtuiging.
SNK: Goed.

Dan klinkt de babyfoon.

SL: Godverdomme, wilde ik net nieuw bier gaan halen!

Sergei Leonidovitsj rent weg en komt terug met in zijn armen Irisa.

I: Wwwwhhèèèiii!

Podolskaja VI: Sergei Leonidovitsj komt zich nu nu in levende lijve aan ons voorstellen en heeft dorst

Onder golvende haardos: Sergei Leonidovitsj. Privécollectie Fam. Leonidovistj.

Precies op het moment dat Boleslava de naam van haar dochter uitspreekt stapt hij de kamer binnen: Sergei Leonidovitsj. Wat een geweldige bos haar heeft hij. Een stem als van een Donderaar vult de ruimte, een wolk parfum komt daar nog bij.

SL: Ik ben er!
BEP: Dat hadden we al gezien.
SL: Gaan we weer kutten?
BEP: Nee, een glas port inschenken, die 25 jaar oude nu eindelijk.
SL: Die je van Joeli Berzin gekregen hebt, die?
BEP: Nee, van zijn broer Evgeni.
SNK: De wielrenner?
BEP: Ja die! Wat een goeie gozer is dat!
SL: En een prima handelspartner, hij Fiats, ik Skoda's. 
BEP: Die fles heeft hij dus voor zijn laatste overwinning gekregen in Portugal.
SNK: Waarom is hij nu van jou?
BEP: Mijn grote liefde.
SL: Ja?
SNK: God, schenk nou in. Ik heb dorst.
SL: Moet ik inschenken? Boleslava zou dat toch doen?
BEP: Nee lief, hij heeft haast.
SNK: Een droge mond, daar word ik agressief van.
SL: Ik doe alles om hier de vrede te bewaren. Ik...
BEP: Kom niet uit mijn woorden. Maar dat hoeft ook niet. Weet je Nepomuk, als: Sergei Leonidovitsj spreekt, heb je aan een woord genoeg. Zo juist is dat woord dan gekozen. Een woord is een eeuwigheid, een eeuwigheid een woord, bij: hem. Daarom is het ook geen man van veel woorden.
SNK: Als Heer des huizes moet je het overzicht kunnen houden.
BEP: En daarom weet hij best wel dat ik die fles gekregen heb omdat Berzin een groot liefhebber is van Lili Brik en ik daar nog wat van had liggen, of eigenlijk waren dat de eigendomsrechten op het huis waar zij vaak met Majakovski was. Leuk ruiltje.
SNK: Had ik ook gedaan.
SL: Ik lust nu wel een biertje.

Het geruilde huis in Moskou

Лечение и отдых в Ялте, Крым — Санаторий Kirov Holiday Center — Санаторий имени Кирова, пансионат Ялты

Лечение и отдых в Ялте, Крым — Санаторий Kirov Holiday Center — Санаторий имени Кирова, пансионат Ялты: "- Verzonden met Google Toolbar"